Verpleegkundige Rebekka over COVID-19

Rebekka heeft in Tilburg gestudeerd en werkt momenteel als verpleegkundige op de cardiologie afdeling in het Elisabeth Tweesteden Ziekenhuis. Tijdens de uitbraak van het Covid-19 virus werd haar afdeling tijdelijk voor een gedeelte gesloten, zodat er genoeg verpleegkundigen konden helpen op de corona afdeling. Rebekka heeft zelf een week meegedraaid op deze afdeling. Deze week bespreken we met haar hoe zij dit vond, wat voor impact dit op haar heeft gehad en hoe ze zelf omgaat met het virus.

Jij hebt Corona van heel dichtbij meegemaakt. Hoe was dat?

‘Ik vond het heel heftig in het begin, omdat het iets heel nieuws was. Niemand wist er iets vanaf, ook de dokters niet. Ik heb tijdens de uitbraak de eerste week op de corona afdeling gewerkt in het Elisabeth Tweesteden ziekenhuis. Ik had hier de nachtdiensten. Toen kwam het wel echt binnen want er lagen overal zieke mensen. Daarnaast moest ook iedereen in een beschermpak, wat er sowieso een beetje gek uit ziet. Zelf had ik zoiets dergelijks ook nog nooit meegemaakt. Ik vond het wel heel interessant en heel erg fijn dat ik kon helpen. Maar het was wel erg intens, omdat mensen in een hele korte tijd erg achteruit konden gaan. Dan ging ik bij ze langs en dan was alles nog goed, en een uur later kon hun gezondheid zo verslechterd zijn dat ze naar de IC gestuurd moesten worden.’

Droeg jij zelf ook een beschermpak? En wat vond je daarvan?

‘Toen ik ging helpen op de afdeling waren de regels nog anders. Je moest bij iedere nieuwe patiënt een nieuw beschermpak aantrekken. Het is natuurlijk heel anders werken en het kost meer energie. Daarnaast is het ook geen prettig gezicht voor de patiënten. Zij waren al bang, hun familie mocht niet langs komen en de verpleegkundige en dokters liepen in onherkenbare pakken. Dat was heel heftig.’

Heb je zelf Corona gehad? Of heb je gedacht dat je symptomen had?

‘Ik ben niet bang geweest voor het virus. Ik was vooral blij dat ik zoveel mensen kon helpen en als ik het daardoor zou oplopen zou het pech zijn voor mij, maar dat is ook een beetje het risico van het vak. Ik heb wel een keertje klachten gehad en toen heb ik me laten testen. Vooral omdat op mijn eigen afdeling waar ik normaal werk, bij cardiologie, veel oude mensen liggen. Ik wilde er zeker van zijn dat ik het virus niet mee daar naartoe zou nemen als ik terug zou gaan. Gelukkig testte de test negatief en droeg ik het virus niet.’

Zat hier tijd tussen of mocht je gelijk weer aan het werk bij cardiologie?

‘Hier zat niet veel tijd tussen. Ik mocht gelijk weer aan het werk op de cardiologie afdeling, vooral nadat bleek dat ik negatief getest was. Deze afdeling was gehalveerd en veel van mijn collega’s zijn voor 3 of 4 maanden verhuisd naar de corona afdeling. Zij hebben echt een zware tijd gehad en veel van hen zijn ook besmet geraakt met het virus. Dit was voor hen heel intens omdat je niet gewend bent om met mensen met dit virus te werken. Niemand was hierop voorbereid. Je zag op het einde toen mijn collega’s weer een voor een terug kwamen naar cardiologie, ze ziek begonnen te worden. Het leek erop alsof ze zo lang als nodig was het hebben volgehouden totdat de enorme piek in het ziekenhuis een beetje ging dalen, en toen pas de klachten merkten. Hier hebben wij allemaal heel veel respect voor.’

Je hebt een keer zelf een coronatest moeten doen. Hoe vond je dit? Was het erg pijnlijk?

‘Ik vond het geen fijne test. Ze gaan in je hersenpan roeren. Nee zonder dollen, het is geen fijn gevoel maar het duurt maar heel even. Als ik nog een keertje de test moet doen, doe ik dat zonder problemen. Het is gewoon nodig.’

Weet jij of veel jongeren zich laten testen?

‘Dat vind ik heel moeilijk. Ik weet dat veel van mijn collega’s zich hebben laten testen. Maar wij moeten dat natuurlijk ook voor ons werk. Van mijn vrienden is er echt maar een aantal dat zich heeft laten testen. Maar ik heb ook in mijn kring niet veel mensen gehoord met klachten, anders zouden ze zich natuurlijk laten testen.’

Jij hebt dus niet in quarantaine hoeven zitten?

‘Nee klopt. Ik heb alleen een dag thuis moeten zitten om de uitslag af te wachten van mijn test. Maar voor de rest geen verplichte dagen thuis.’

Ben je bang om besmet te worden? Ben je bang voor het virus?

‘Ik ben vooral bang geweest voor de mensen om me heen, mijn ouders en mijn opa’s en oma’s. Je zag zeker ook jongere mensen op de IC terecht komen. Terwijl deze mensen over het algemeen gewoon fit en sterk zijn. Maar de grootste groep die er lag waren toch de ouderen. Ik ben gelukkig niet heel bang aangelegd, je ziet wel vaker hele nare dingen in het ziekenhuis.’

Heb je zelf ook veel afstand gehouden van je familie of ze een tijdje niet gezien?

‘In die maanden waar het virus heel erg speelde, heb ik niemand gezien. Ook mijn ouders niet. Toen ik ze weer ging zien, hield ik heel veel afstand. Of we gingen in de tuin zitten. Gedurende de piek maanden deed ik dat niet omdat ik bang was om het virus mee naar het ziekenhuis te nemen. Of juist andersom.’

Was het ziekenhuis streng voor haar werknemers? Kregen jullie regels mee naar huis waar jullie je aan moesten houden?

‘Nee, er waren geen regels vanuit het ziekenhuis. Ik denk dat we dat gewoon allemaal deden. Het was een soort modus waarin we die maanden hebben geleefd. We waren allemaal hard aan het werk. We hebben ons daar echt voor gegeven en wilden de mensen om ons heen beschermen. Daardoor hebben we ons een beetje afgezonderd. Als we behoefte hadden aan contact, spraken we met collega’s onderling af. Het was een soort opoffering, maar dat is hart voor je vak hebben.’

Wat is het heftigste wat jij hebt meegemaakt tijdens je werk (als het gaat om Corona)?

‘Het heftigste vond ik mijn eerste nachtdienst. Ik was zelf heel onwetend en ik kreeg nauwelijks uitleg. Dit kwam natuurlijk ook omdat niemand echt nog iets wist over corona. We werden gestuurd om te helpen en dit probeerden we zo goed mogelijk te doen. Er kwam tijdens deze nacht een man binnen en hij was al heel erg ziek. Hij lag aan een zuurstofmasker en vroeg telkens of ik bij hem wilde blijven. De angst van deze patiënt was echt voelbaar. Deze man vertelde, in hoeverre dat dat nog kon, dat hij normaal altijd veel sportte en een fitte man was. Ik ben veel met hem bezig geweest in die nacht. Totdat het opeens heel erg achteruit ging en hij aan de beademing moest op de IC. Dit was mijn eerste casus en dat vond ik heel erg heftig. Ik heb deze man ook niet meer gezien. De dag erop was het een komen en gaan van ambulances. Er was te weinig plek in het ziekenhuis waardoor veel patiënten naar andere steden gebracht moesten worden. Deze man was een van hen en werd naar een ander ziekenhuis gebracht. Ik heb geen idee hoe het is afgelopen en of hij het virus overwonnen heeft. Daarnaast vond ik het ook aangrijpend dat binnen een heel kort tijdsbestek zeven mensen naar de IC werden gestuurd. Ik maak dat zelf weinig mee op mijn eigen afdeling bij cardiologie, maar hier ging het soms zo snel. De dokters konden het niet meer bijbenen.’

Vind jij het lastig om je aan de maatregelen te houden? Lukt het jou altijd?

‘Alles wordt iets soepeler. Iedereen is er een beetje klaar mee en het duurt heel erg lang. Je merkt dat mensen losser worden, maar ik probeer me echt aan de maatregelen te houden. Vooral afstand te houden en niet mensen te knuffelen of lichamelijk contact te hebben. Maar ook ik vind het moeilijk. Ik probeer me er wel bewust van te zijn en streng te blijven voor mezelf.’

Vooral jongeren zijn nu in het nieuws omdat zij nu de grootste besmette groep vormen. Wat zou jij tegen jongeren willen zeggen?

‘Jongeren moeten vooral aan hun omgeving blijven denken. Je kan makkelijk mensen aansteken. Anderen kunnen wel heel erg ziek worden. Je kan iets leuks doen en genieten, maar je moet je wel aanpassen en de regels in acht nemen.'